Damska koszula, nim weszła w skład bielizny osobistej, była po prostu górną częścią stroju żeńskiego, widoczną, choć częściowo przesłanianą innymi szczegółami garderoby. Gdy przyszła moda na odzienie wierzchnie bardziej zabudowane, koszula stawała się coraz mniej widoczna, w ostateczności w każdym calu ukryta pod suknią lub też bluzką. Mimo to noszono ją w dalszym ciągu ze względu na asekurację przed chłodem oraz dla komfortu, bowiem zazwyczaj była uszyta z tkaniny delikatniejszej aniżeli sukienka wierzchnia, nieraz sztywna i szorstka. W ten sposób koszula stała się detalem damskiej bielizny osobistej.
Dla wygody szyto koszule o coraz to prostszym kroju oraz pokaźniejszym dekolcie. Pomimo, że koszula była na zewnątrz niewidoczna, nieodmiennie inkrustowano ją haftami oraz koronkami - przetestuj https://hurtownia-lorena.pl. W czasie międzywojennym były to już koszulki na ramiączkach, zdobione koronkowymi wstawkami. Rozciągłość koszuli dopasowana była do długości sukni pasującej ważnej modzie, inaczej stawała się generalnie coraz krótsza. W latach trzydziestych XX wieku zaczęto szyć koszule z dzianin oraz tanin z włókien syntetycznych, pierwotnie nylonu, później syntetycznego jedwabiu oraz tzw. szermezy.
